Katedra na Ostrowiu Tumskim powstała w XIII-XIV wieku, na miejscu aż trzech poprzednich kościołów. Pierwszy stał w tym miejscu przed 1000 rokiem. Został zastąpiony przez ufundowaną przez Bolesława Chrobrego  roku katedrę. Budowla ta jednak uległa zniszczeniu podczas powstania pogańskiego i najazdu Czechów w latach 1038 -1039. Kazimierz Odnowiciel nakazał budowę nowej katedry w tym samym miejscu. W następnych wiekach rządzący katedrą biskupi dokonywali rozbudowy i przeróbek istniejącego budynku.
Katedrę dotykały pożary i zniszczenia, ale zawsze odbudowywano zniszczone fragmenty budowli, dostosowując odrestaurowane części obiektu do obowiązujących w danym czasie stylów architektonicznych. Wielki pożar jaki wybuchł w nocy z 25 na 26 maja 1791 r. dotknął nie tylko Ostrów Tumski, ale zniszczył też most katedralny oraz część zabudowań na wyspie Piasek. W okresie renesansu i baroku powstały nowe kaplice. W 1930 roku  biskupstwo wrocławskie zostało podniesione do rangi arcybiskupstwa, a katedra stała się archikatedrą. W czasie II wojny katedra została w ponad 70% zniszczona, spłonęły organy i wiele malowideł, a część dzieł wywieziono z miasta. W okresie powojennym prowadzono prace mające na odbudowę katedry, która nastąpiła w 1951r.  Wiele  dzieł sprowadzono z innych miast i obiektów Dolnego Śląska. Znajduje się tu też część ocalałych po wojnie organów z Hali Stulecia, które są obecnie największe w Polsce. W czasie odbudowy powstało też wiele nowych elementów np. Witraże. Jednymi z ostatnich elementów rekonstrukcji katedry są hełmy na wieżach katedry, które ustawiono  w 1991 roku. Od tego czasu nad Ostrowem Tumskim górują wieże mające 97 metrów wysokości, a na jednej z nich znajduje się punkt widokowy.

Załączniki : zdjęcia-

Opracował: Roman Dąbrowski